سیاست

سیاست یعنی حرف خوب زدن و خوب حرف زدن. مصداق اولی اش سیاستمداران ممالک پیشرفته! و مصداق دومی اش سیاستمداران کشور خودمان است. چه هر دو در حرف زدن خبره و در عمل ناتوان اند. اولی حرف کوتاه میزند و زیبا! و کلیشه ای. دومی حرف زیاد میزند گاه زیبا گاه نازیبا. اما دومی یک وجه مشخصه دارد. حجم کلمات شان زیاد است. این وسط مردم اند که انتخاب می کنند! اما ناتوان از آن هستند که سرنوشت خود را تغییر دهند. این موضوع به جهان اول و سوم بستگی ندارد. اصولا این ذات سیاست و حکومت داری بدون اخلاق است. بیچاره تر مردمی اند که با تحلیل های خود هنوز به گرگ در لباس میش اعتماد دارند و امید نجات را در بیرون مرزهای خویش میدانند.

سیاست و کله پاچه

سیاست را می توان در طنزهای واقعی سوار کرد و حرف اخر را زد

دوستی از قول دوستش که راننده تاکسی است می­گفت: به حسب عادت هر روز صبح از منزل خارج و سر کوچه سری به کله پاچه فروشی زدم. خوردم و نوشیدم. اما همواره عوارضش که از پرخوری بود و ذات کله پاچه، همواره گریبانگیرم بود. خلاصه جلوتر که رفتم تعدادی محصل را سوار کردم تا در ایستگاه مدرسه پیاده شوند. همگی در ایستگاه مدرسه پیاده شدند. خوب حالا وقتش بود که از شر عوارض پرفشار کله پاچه خلاص شوم. به سیاق عادت کمی مایل نشستم و با سر و صدای ایجاد شده احساس شور و شعفی دست داد. که ناگهان یکی گفت اقا اینجا نگه دار.من که هول شدم و رنگ از رخسارم پریده بود با تعجب عقب را نگاه کردم . دانش اموزی در پشت سرم جا خوش کرده بود. من خجل از کرده خویش زبانم بند آمده بود.گند زده بودم. محصل بیچاره در حال پیاده شدن بینی اش را گرفته بود و زیر لب اه اه میکرد. آخرش هم گفت: بی ادب بی تربیت بی شعور. اینجا بود که فهمیدم سیاسیون هر وقت می خواهند کاری بکنند پشت سرشان را نگاه کنند . شاید آمار را درست درک نکرده اند.آمار مردم پشت سرشان را می گویم. این مردم دیگر آن مردم دگم نیستند. می فهمند و تنبیه می­کنند. هواسشات باشد حقوقهای نجومی و دست بردن در بیت المال را فراموش نخواهند کرد. همه را ثیت می کنند.

مهران مدیری