هر چه رو به جلو میرویم، از آموزش و پرورش پوسته ای بیش نخواهد ماند. این روزها مدارس به هر بهانه ای از والدین پول می ستانند تا جایزه ای ، جشنی، بازدیدی از جائی را برنامه ریزی نمایند تا کمی سرگرم باشند و نامش را گذاشته اند آموزش. منکر تاثیر اندک این برنامه ها نیستم. اما فرهنگی را که در روابط محصلین ایجاد میکند مطلوب ما نیست. درس و مشق قدیم دیگر نیست. بچه ها مسئولیت اجتماعی خود را باور نمیکنند. بیشتر دنبال تفنن این برنامه ها هستند. معلمین به این برنامه ها فقط زمانی را برای گذران وقت خویش میبینند. گاه می بینم مدیر یا معلمی را که حس زنانه خرید کردن خویش را با این وجوه دریافتی با خرید کردن از مراکز خرید ارضاء مینماید. جایگاه معلمی را تقلیل داده ایم. بیندیشیم.

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

دوشنبه 23 اسفند 1395

اگر در رفتار خودمان دقت کنیم نوعی رخوت تاریخی در شخصیت ما رخنه کرده است. اهل فعالیت جدی و مستمر نیستیم و توام با غرولند کردن و نقد کردن سیستم و دولت و حکومتف همیشه خورد را محق میدانیم و مدعی.
این نوع رفتار در روزهای خاصی از سال تشدید می شود. اثر وضعی آن در بازار و کوی و برزن دیده میشود. قبل از تعطیلات عید هیجان و جشن و ... و در تعطیلات عید اهل نشستن در منزل و تنبلی و رخوت . اسمش را میگذاریم تعطیلات.
تازه اگر هم هوس بیرون رفتن کنیم به جائی میرویم که ترافیک انسانی و ماشینی بیداد میکند. لذا در پایان تعطیلات فقط کوفتگی و خستگی داریم.
علت آن این است که ما لذت های واقعی را دنبال نمیکنیم. خواندن. ورزش. ادبیات . تاریخ.
لذت کاذبی مثل تلویزیون جز وقت تلف کردن چیز دیگری حاصلش نیست. اصولا از فکر کردن ممانعت بعمل می آورد و به عادت دچار می نماید.





نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

یکشنبه 22 اسفند 1395