سرمستی از بارون

شاهد بارانهای بی منت خدائیم. غافل از آنکه این همه نعمت در قالب نقمت بر ما نازل میشود ازبرای چیست؟! خوب است که سدهایمان پرآب گشتند. اما روی دیگر سکه خرابی هایی است که در استانهای جنوبی حادث کردیم. آری این خرابی ها در همه دنیا هست اما مدیریت به موقع ما می توانست باری از این خرابیها بکاهد. من مقصر نوع نگاه جامعه را به فلسفه مدیریت می دانم. مدیران انتصابی بجای تاثیر مثبت بر وقایع ، نقش منفی بر حوادث اند. مردم هم از ترس یا از بی مسئولیتی حاضر به دخالت و انتقاد نمی شوند. اینگونه می شود که مشکلات اجتماع در سالهای متمادی تجمیع شده و غیر قابل حل جلوه مینمایند . اینجاست که مدیران! مجبور میشوند مشکلات را -که حل کردنشان میتواند تجربه و سرمایه اجتماعی ایجاد کند - دفن میکنند.
یادم میآید وقتی پیمانکار آب وفاضلاب بودم، هنگام حفر آسفالت مسیر خیابانها به لایه هائی از آسفالت برمیخوردیم که حفرشان دشوار و ناممکن بود و هزینه زیادی دربر داشت. گاه تا 5لایه آسفالت در زیر سطح زمین کشف میکردیم. این آسفالتها که سرمایه ملی بودند بدلیل سوء مدیریت و ناتوانی فکرری مدیران قبلی مدفون شده بودند ، حالا به عنوان یک معضل دیده میشدند.

نوع مطلب :
برچسب ها :
لینک های مرتبط :

          

چهارشنبه 15 اردیبهشت 1395