فقر مطلق

ایده یابی برای نوشتن مطلب سخت است. اما سخت تر از آن مطلبی است که در پی می نگارم.

دوستی  دارم که خانمش معلم است و از قول ایشان می گفت: دو خواهر در مقطع تحصیلی راهنمائی مدتی بود که راندمان تحصیلی شان افت کرده بود. با مشاور پیگیری نمودیم. در جلسه مشاوره متوجه شدیم مشکل اقتصادی دارند. این دو خواهر حرفی را زدند که گویی آوار سرمان ریزش کرد. گفتند ما حاضر شدیم خودمان را زیر ماشین بیاندازیم تا پدرمان دیه ما را بگیرد و به زندگی اش بزند.

بررسی کردیم مشکل اقتصادی آنها در حدی بود که باورمان نمی شد. دو هفته ای بود که این خانواده، نان در چای ترید می کردند و می خوردند. سیاه نمائی نیست. واقعیت تلخ اما باور نکردنی. اما من باور کردم که باید نگاهی هم به اطرافمان داشته باشیم.

یک دفعه یاد این تبلیغات انتخابات چی­ ها افتادم. بیچاره­ ها پول ندارند تبلیغ کنند تا مردم به ایشون رای بدهند و بروند مجلس برای ما قانون! بنویسند ،شاید فقر کمتر بشه. 

این روزها کم نیستند آدمهایی که پولهایشان را خرج ترقه بازی و ... می کنند. چقدر خوب است که خانواده ها هزینه این موارد را خرج مستمندان نمایند.